Kalejdoskop myśli
Czas przecieka mi przez palce... niemoc mnie ogarnęła... Biję się z myślami...o sens bloga, o przyszłość Dziecięcych Klimatów, o zaniedbanie dziergania... czuję, że stoję w miejscu, że przyszedł czas na jakieś decyzje, wybory... Piętrzą się problemy zdrowotne, finansowe, sercowe... a ja ze stresem sobie nie radzę, problemy mnie paraliżują... Stoję w miejscu, ciężko nabrać w pierś powietrze, nie mogę zebrać myśli nogi mam jak z waty... W głowie układam post o tym, co teraz czuję, ale jakoś zebrać się nie mogę... wiem, że i tak nie będzie taki jak bym chciała... wiem, że na razie ładunek emocjonalny za duży... bo ja to z tych , co przeżywają bardzo, czują za bardzo, płaczą bijąc się z myślami...
Każdy z nas potrzebuje czasem momentu by powiedzieć stop. Myślę, że Tobie potrzebna jest chwila przerwy, oddechu, złapania dystansu. Wiesz, że to byłaś dla mnie inspiracją do założenia bloga? I pierwszym blogiem na który trafiłam? Kocham tu zaglądać, i choć nie komentuję zbyt często, to uwielbiam tu zaglądać. Stworzyłaś pełne magii miejsce. Czas tak pędzi, że czasem nie zdążymy nawet złapać oddechu, wiem to po sobie. Życzę Ci tej chwili oddechu pełną piersią, długiego samotnego spaceru i czasu, by spokojnie pomyśleć :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Serdecznie
I wirtualnie Tulę!
Trzymaj się Kochana!
I pamiętaj, że jutro może być zawsze lepsze!
tak to magiczne miejsce, jakich mało...wyjątkowe. Nie jesteś sama.
OdpowiedzUsuńDla mnie też byłaś inspiracją do założenia bloga i tak jak Monika Pujanek, Twój blog był jednym z pierwszych, który obserwowałam i który napotkałam. Również nie komentuje zbyt często ale śledzę na bieżąco i czytam każdego posta, tak więc nie wyobrażam sobie, żeby miało zabraknąć Dziecięcych Klimatów... :)
OdpowiedzUsuńNiezmiernie miło czytać takie komentarze... DZIĘKUJĘ!
OdpowiedzUsuń