DZIECIĘCE KLIMATY: Grzybobranie

Jan Brzechwa

Grzyby 

 Król Borowik Prawdziwy szedł lasem 

 Postukując swym jedynym obcasem, 

 A ze złości brunatny był cały, 

 Bo go muchy okrutnie kąsały. 

 Tedy siadł uroczyście pod dębem 

 I rozkazał na alarm bić w bęben: 

 "Hej, grzyby, grzyby, 

 Przybywajcie do mojej siedziby, 

 Przybywajcie orężnymi pułkami. 

 Wyruszamy na wojnę z muchami!" 

 Odezwały się pierwsze opieńki: 

 "Opieniek jest maleńki, 

 A tam trzeba skakać na sążeń, G

dzie nam, królu, do takich dążeń?!" 

 Załkały surojadki: 

 "My mamy maleńkie dziatki, 

 Wolimy życie spokojne, 

 Inne grzyby prowadˇ na wojnę

." Zaszemrały modraczki: 

 "Mamy całkiem zniszczone fraczki, 

 Mamy buty wśród grzybów najstarsze, 

 Nie dla nas wojenne marsze.

" Zastękały czubajki: 

 "Wpierw musimy wypalić fajki, 

 Wypalimy je, królu, do zimy, 

 W zimie z tobą na wojnę ruszymy.

" A król siedzi niezmiennie pod dębem, 

 Każe znowu na alarm bić w bęben: 

 "Przybywajcie, pieczarki, maślaki, 

 Trufle, gąski, purchawki, koźlaki, 

 Bedłki, rydze, bielaki i smardze, 

 Przybywajcie, bo tchórzami pogardzę!" 

 Ledwo rzekł to, wtem patrzy, a z boru 

 Maszeruje pułk muchomorów: 

 "Przychodzimy z muchami wojować, 

 Ty nas, królu, na wojnę prowadˇ!" 

 Wojowały grzybowe zuchy, 

 Pokonały aż cztery muchy. 

 Król Borowik winszował im szczerze 

 I dał wszystkim po grzybowym orderze.