Wiek Adaline
Urodzona na początku XX wieku piękna Adaline jako dwudziestolatka ulega wypadkowi, na skutek którego przestaje się starzeć. To co wydaje się spełnieniem marzeń o nieśmiertelności z czasem przynosi dramatyczne konsekwencje. Adaline musi się ukrywać przed władzami, które chcą poddać ją eksperymentom. Wciąż podróżując, zmieniając tożsamość traci kontakt z najbliższymi, którzy starzeją się na jej oczach. Ta pełna przygód i dramatycznych wydarzeń podróż przez życie Adaline trwa przez cały XX wiek. To życie jest fantastycznie wręcz interesujące, kolorowe, niezwykłe ale także bardzo samotne. W końcu Adaline znajduje miłość, dla której warto wyrzec się nawet nieśmiertelności. Ale czy to możliwe?
Twórcy „Wieku Adaline” nie silą się na przesadną oryginalność... nieśmiertelność, temat realizowany na milion sposobów... bajka, marzenie... Tytułowa Adaline, to piękna kobieta, wdowa z dzieckiem. Pewnego dnia bohaterka doznaje wypadku, przez który staje się nieśmiertelna. Mijają lata, Adaline wychowuje córkę, a wszyscy zachwycają się jej młodym wyglądem, aż pewnego dnia jej młodością zaczynają interesować się służby, zmuszając kobietę do ucieczki. Niezwykła przypadłość Adaline została wyjaśnione bardzo prosto, jej historia brzmi jednocześnie magicznie i logicznie... To co film wyróżnia, to emocje... Lee Toland Krieger postanowił opowiedzieć o życiu wiecznym ubranym w kostium romansu... Blake Lively miło mnie zaskoczyła... Plotkara wypadła świetnie jako eteryczna bohaterka spowita klasą i melancholią... czuję jej emocje w każdym kadrze filmu, czuję jej zmęczenie nieśmiertelnością. Piękna opowieść o przemijaniu, o marzeniach i miłości, dla której warto wyrzec się nawet wiecznej młodości... nie można przez całe życie uciekać... nawet jeśli ma ono trwać wiecznie... Jest to piękna bajka dla dorosłych... a ja aktualnie bajek potrzebuję...
0 komentarze :