DZIECIĘCE KLIMATY: STRACH MA WIELKIE OCZY

Około roku temu odwiedziła nas znajoma z córeczką...starszą od Viki o rok. Wszystkiego się bała...Teraz wiem, że to normalne:) Vikiteż ostatnio także się boi...trochę to śmieszne, bo szleje jak mała wariatka i gdy nagle usłyszy jakiś dźwięk podbieg mówiąc mam boje...Czasem budzi się w nocy i też się boi jakiegoś pana...ciekawe. Każdy wiek ma swoje lęki. Każdemu dziecku mogą przydarzyć się jakieś nieszczęśliwe wypadki, które stają się następnie powodem lęków. Drżące ze strachu maluchy wdrapujące się na kolana mamy lub chowające głowę pod poduszką. Ten widok jest znany wszystkim. Dzieci boją się różnych rzeczy. Wydaje się, że dziecko musi w czasie rozwoju przejść przez pewne fazy stanów lękowych. Występują różnice indywidualne ale każdy wiek ma właściwe mu lęki. Dwulatki najczęściej boją się intensywnych i nagłych dźwięków, a pół roku później zaczyna u nich dominować lęk przed poruszającymi się przedmiotami. Trzyletnie dzieci zazwyczaj boją się strachów i czarownic. W tym czasie rozpoczyna się charakterystyczny lęk przed ciemnością, który trwa z rożnym nasileniem do około dziewiątego roku życia. Po względnie stabilnym okresie u cztero i pięciolatków natężenie stanów lękowych pojawia się w wieku sześciu lat.

2 lata:

• słuchowe np. pociąg, grzmot, odkurzacz 
• wizualne np. ciemne kolory, duże przedmioty, kapelusze
• przestrzenne np. zabawka czy łóżeczko przeniesione w inne miejsce, przeprowadzka
• związane z ludźmi np. nieobecność matki, 
• deszcz i wiatr, zwierzęta, szczególnie dzikie

2,5 roku:

• wiele, głównie przestrzenne np. obawa przed ruchem albo przesuwaniem przedmiotów, zbliżające się duże przedmioty

3 lata:

• głównie wizualne np. starzy ludzie, maski
• ciemność, zwierzęta, policjanci, włamywacze, wieczorne wyjście rodziców

4 lata:

• słuchowe, głównie odgłosy silników
• ciemność, dzikie zwierzęta, wyjście matki, głównie wieczorem

5 lat:

• niewiele lęków, głównie wizualne
• konkretne np. potłuczenie się
• ciemność, obawa, że matka nie wróci do domu

6 lat:

• duże natężenie stanów lękowych wywołanych przez bodźce dźwiękowe np.dzwonek do drzwi, nieprzyjemny ton głosu, odgłosy ptaków i owadów, spłukiwanie wody w toalecie
• obawa przed światem nadprzyrodzonym lęk, że ktoś chowa się pod łóżkiem
• przestrzenne- obawa przed zgubieniem się, obawa przed żywiołami, lek przed samotnym zasypianiem i zostawaniem w domu, strach o zdrowie i życie matki, lęk przed pobiciem, dzielne znoszenie dużych ran a złe małych, lęk przed widokiem krwi

7 lat:

• dużo lęków, głównie wizualnych - ciemność, strych, piwnica, lęk przed wojną, szpiegami, włamywaczami, lęki stymulowane mediami, lęk przed spóźnieniem do szkoły i brakiem akceptacji innych8-9 lat:
• mniej lęków i mniej intensywne nie boi się wody, mniej ciemności, lepsza umiejętność oceny sytuacji,
• obawy uzasadnione np. porażka w szkole, własne zdolności

10 lat:

• dużo lęków, głównie związane ze zwierzętami - szczególnie dzikimi i wężami, niektóre boją się ciemności, wysokich pomieszczeń, ognia przestępców, niektóre wymieniają czego się nie boją - ciemności, psów, zostać same w domu

Większość typowych dla danego okresu rozwojowego lęków z czasem mija. Są zastępowane przez nowe, które w mniejszym lub większym stopniu towarzyszą nam przez całe życie. Są to na ogół obawy związane z samooceną, sytuacją bytową, zdrowiem i życiem własnym i naszych bliskich.

CZEGO NIE WOLNO ROBIĆ, GDY DZIECKO SIĘ BOI:

• wyśmiewać się z jego lęków
• zawstydzać przed innymi
• zmuszać do stawiania czoła lękotwórczej sytuacji
• niecierpliwić się
• zakładać, że boi się z własnej lub waszej winy
• uważać, że jest w tym coś złego czy nienormalnego

CO NALEŻY ROBIĆ, GDY DZIECKO SIĘ BOI:

• zrozumieć jego lęk
• pamiętać, że z tego wyrośnie
• pozwolić pewien czas unikać tej sytuacji, zanim zacznie się je oswajać małymi krokami.

http://www.zdronet.pl/67,strach-ma-wielkie-oczy,440,dziecko.html

http://www.we-dwoje.pl/leki;malego;dziecka,artykul,1577.html