JULIETA
Julieta to trzymająca w napięciu historia matki poszukującej córki, która wiele lat temu zniknęła bez śladu. Opowieść o skrajnych uczuciach, jakie odczuwamy wobec najbliższych i tajemnicach, które przed nimi skrywamy. Filmowa adaptacja opowiadań wyróżnionej literacką Nagrodą Nobla Alice Munro...Mocny dramat z elementami tajemnicy: ktoś szuka kogoś, nie znając przyczyny zniknięcia. Ktoś, z kim spędziłeś całe życie, nagle znika bez słowa. Nie rozumiesz tego. To się zdarza, leży w naszej naturze, ale jest niezrozumiałe, nie do zaakceptowania. Nie wspominając o bólu, jaki sprawia...
Uwielbiam Almodovara... za KOLORY... za jasność przekazu i za to, że rozumie kobiety jak żaden inny reżyser...
Julietę poznajemy, gdy pakuje swoje nowoczesne, wręcz sterylne madryckie mieszkanie, z myślą o przeprowadzce do Portugalii, do czego namawia ją partner Lorenzo. Przypadkowe spotkanie na ulicy z Beą, dawną przyjaciółką jej córki Antii, wytrąca Julietę z kruchej i pozornej równowagi. Kobieta rozstaje się z Lorenzo, wyprowadza ze swojego mieszkania i wraca do budynku, gdzie mieszkała kiedyś z córką, którą ostatni raz widziała 13 lat temu. Z listów, które pisze do Antii, dowiadujemy się, co stało się między matką i córką...
Dwa tragiczne rozstania, a także przypadek i pech, naznaczyły świadomość Juliety... Jest mi tak bliska, jak obca... Podobno kiepskie dialogi, scenariusz nader na serio i muzyka Alberto Iglesiasa... Almodovara można lubić lub nie... i ten film warto obejrzeć... lub pójść do kina na kolejną hollywodzką komedię romantyczną...
0 komentarze :